əl — is. 1. Qolun biləkdən dırnaqlara qədər olan hissəsi. Əli ilə tutmaq. Sağ əl. Əllərini yumaq. Əlini çiyninə qoymaq. Əli ilə sığallamaq. Əli ilə götürmək. İnsan işlərinin çoxunu əlləri ilə görür. – Tək əldən səs çıxmaz. (Ata. sözü). Əfsus ki,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
an — is. <ər.> Ən cüzi bir zaman, ləhzə, dəm, bir gözqırpımlıq müddət. Bir an – bir saniyə, bir dəqiqə. Bir an onu gözündən qoymadı. – Bir an səni görməyəndə, yarım; Əfğanı yetirrəm asimanə. H. x.. Gözünü uşaqdan, anadan bir an; Ayıra bilmirdi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çırpınmaq — f. 1. Bərk döyünmək, oynamaq, titrəmək, vurmaq. Ürəyi (qəlbi) çırpınmaq. – Könül bir quşdur ki, sevməz əsarət: Daim çırpınır, istəyir hürriyyət. A. S.. <Jasmen:> Seyr etdim o heçlikləri mən də; Çırpındı könül matəm içində. H. C.. 2. Özünü… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaqqıltı — is. 1. Toyuq, kəklik, durna çığırtısı. Qırqovulu nişana aldıqda qaqqıltı ilə uçub uzaqlaşır. S. S. A.. Orda burda tutulan toyuqların qaqqıltısı, kəndli arvadlarının qarğış və nifrini kəndlə bir olmuşdu. Ç.. 2. Qəhqəhə; qəhqəhə ilə gülüş. Bundan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ton — 1. <fr.> Metrik ölçü sistemdə 1000 kiloqrama bərabər çəki vahidi. 2. <yun. tonos – səsin yüksəldilməsi> 1. fiz. Havanın dövraşırı titrəyişindən ibarət olub onun yüksəklik dərəcəsini müəyyən edən səs. Yüksək ton. Aşağı ton. // Müəyyən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
üzük — 1. is. 1. Əsasən qızıldan qayrılan, bəzək üçün və ya evlilik rəmzi kimi barmağa taxılan halqa; barmaqlıq. Brilyant qaşlı üzük. – Balaca bir qutudan <Səkinə> «Zvezda» markalı qızıl saat və zümrüd qaşlı bir üzük çıxartdı. M. İ.. Güldanə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti